"برزیلا" پایتخت کشور برزیل با جمعیتی برابر با 2.333.108 نفر است.[۱]. این شهر در ناحیهِ فدرال برزیل واقع است و بلدیل برنامهریزی شهری ، معماری خیره کنندهاش و رشد جمعیت سریعش مشهور است .در انگلیسی، تفکیککننده در i اغلب حذف میشود و نام آن بصورت Brasilia' نوشته میشود.
مكان
Government buildings in downtown Brasília
برزیلا در یک ناحیهِ فدرال توسطJuscelino Kubitschek در داخل ایالت گویاس ایجاد شد. در شرق ناحیه رودخانهِ پرتو و در غرب آن رودخانهِ دسکوبرتو قرار دارد. برزیلا در پلانالتو بر روی فلاتی با ارتفاع 1000 متر واقع است. فاصلهِ برزیلا از گویانیا 207 کیلومتر، از سالولدور 1.531 کیلومتر، از ریو دی یانیرو 930، از بلو هریزانت 716 و از سائو پائولو بیش از 1.015 کیلومتر است.
آب و هوا
برزیلا زمستانهای خشک و تابستانهای مرطوب دارد. در دورهِ خشک، رطوبت نسبی
هوا در گرمترین ساعات روز به سطح بحرانی میرسد. حداقل میانگین دما در
برزیلا 28 درجهِ سانتیگراد (82درجهِ فارنهایت) است. طی فصل خشک، دما کاهش
مییابد و میتواند در ماه جولای به سطح 13 درجهِ سانتیگراد (55درجهِ
فارنهایت) برسد. حداکثر میانگین دما 25 درجهِ سانتیگراد (77درجهِ فارنهایت)
است
میانگین
دما 20.5 درجهِ سانتیگراد (69درجهِ فارنهایت) است. سپتامبر گرمترین ماه
است که میانگین بالاترین دما در این ماه 28 درجهِ سانتیگراد (82درجهِ
فارنهایت) و میانگین پایینترین دما 16سانتیگراد (61درجهِ فارنهایت) است.
جولای خنکترین ماه است که میانگین بالاترین دما در این ماه 25 درجهِ
سانتیگراد (75درجهِ فارنهایت) و میانگین پایینترین دما 13سانتیگراد
(55درجهِ فارنهایت) است. اختلاف ماهانهِ میانگین بالاترین دما حدود 3 درجهِ
سانتیگراد (35درجهِ فارنهایت) و اختلاف ماهانهِ میانگین پایینترین دما 5
درجهِ سانتیگراد (39درجهِ فارنهایت) است.
کمترین دمای ثبت شده برابر 5/0 درجهِ سانتیگراد (33درجهِ فارنهایت) و بیشترین معادل 1/34 درجهِ سانتیگراد (93درجهِ فارنهایت) است.
دولت
ناحیهِ
فدرال دارای دولت خودمختار ونیروهای قانونگذار است، اما شاخهِ قضایی توسط
اتحادیه تایید میشود. حاکم بخش مستقیما برای یک دورهِ 4 ساله انتخاب می
شود. قوانین محلی توسط یک انجمن قانونگذاری تصویب و صادر میشوند که آنها
نیز توسط مردم محلی انتخاب میشوند. این ناحیه از بسیاری لحاظها مشابه یک
ایالت فدرال است. این ناحیه هم در کنگرهِ نمایندگان (Câmara Federal)و هم در مجلس سنای ملی نماینده دارد.
علاوه بر این، برزیلا مقر دولت فدرال کشور است.(محل کار رئیسجمهوری) و وزارتخانهها که در امتداد محور تاریخی قرار دارند مقر شاخهِ اجرایی هستند.سران قضایی و مقننه نیز در همین محل قرار دارند.
یک شهر طرح ریزی شده===== پیشینه
The National Congress in Brasília.
رئیسجمهورJuscelino Kubitschek فرمان ساخت برزیلا را داد و در واقع یکی از مفاد قانون اساسی کشور را که در مورد این بود که مرکز کشور باید به مکان دیگری غیر از ریو دی یانیرو منتقل شود را به اجرا درآورد. طراح شهری اصلی برزیلا Lúcio Costa بود. اسکار نیمیر معمار اصلی اغلب ساختمانهای دولتی و روبرتو برل مارکس طراح مناظر طبیعی برزیلا بود. طراحی این شهر بر پایهِ نظریات لی کوربسیر استوار بود. برزیلا طی 41 ماه ساخته شد و ساخت آن از سال 1956 تا 21آوریل سال 1960 یعنی زمان افتتاح رسمی آن بطول انجامید.
از سال 1763 تا 1960 شهر ریو دی یانیرو
پایتخت برزیل بود، و منابع غالبا در ناحیهِ جنوبی کشور متمرکز بودند.
برزیلا از لحاظ موقعیت جغرافیایی در مرکز کشور قرار دارد که در واقع
پایتختی است که از لحاظ جغرافیایی خنثی است. نظریهِ ایجاد پایتخت برزیل در
داخل مربوط به قانون اساسی در 1891 میشود که در آن دقیقا عنوان شده بود که بخش فدرال باید کجا باشد، اما خود محل تا سال 1922 تعریف نشده بود. موقعیت برزیلا باعث توسعهِ ناحیهِ مرکزی برزیل شده و تمامیت بهتری در قلمروی برزیل ایجاد میکند.
طبق یک افسانه، کشیش ایتالیایی گیوانی ملچیر بویکو
دارای رویایی در مورد آینده بود که مربوط به شهری در آینده میشد که مشابه
موقعیت برزیلا است. امروزه، در برزیلا اشارات بسیاری به این عالم که فرمان
سیلسیان را بنیاد نهاد وجود دارد. این نام به یکی از کلیساهای اصلی نیز داده شده است.
طراحی
طرح
لوسیا کوستا برای شهر طرحی مبسوط و جامع بود. در این طرح پیشبینی شده که
کدام مناطق باید مسکونی بوده و کدام مناطق نیز باید تجاری باشد. در این طرح
محدوده قرار گرفتن واحدهای صنعتی، محل احداث ساختمانهای خاص، ارتفاع
ساختمانها و موارد دیگری نیز پیشبینی شده است.
مبنای
طراحی شهر یک صلیب ساده بوده است. به گفته خود کوستا: این طرح "از ژست
فردی که محل مالکیت خود را امضا میکند اقتباس شده است: دو تبر که با هم
زاویه قائمه میسازند، نشان خود صلیب" [1]
اما، این صلیب باید با مکاننگاری محلی انطباق داشته باشد، همانند اینکه
در این طرح نقشههایی برای احداث دریاچه مصنوعی مشهود بود، و شهر نیز به
شکل یک هواپیمای دارای بالهای ثابت در آمد.
دماغه
هواپیما وزارتخانهها، ساختمانهای دولتی، سنا، مجلس نمایندگان و کلیسای
جامع پیشرو که توسط اسکار نیمیر طراحی شده است را در خود جای داده است. برج
بلند تلویزیونی برازیلیا نیز که دارای چشمانداز زیبایی از شهر و دریاچه
آن است در این بخش احداث شده است.
بالهای
هواپیما بالهای شمال و جنوب نام گرفته است: هر یک از این بالها تقریبا هفت
کیلومتر طول دارد. خیابان بین دریاچه و بالها با توجه به شمالی یا جنوبی
بودن بالها L4 جنوب یا L4 شمال نام گرفتهاند.
National Senate
خیابان
مرتفع، دارای سرعت بالا، که ایکسو رودوویاریو نام دارد، با عبور از زیر یک
ایستگاه اتوبوس دو بال را به هم متصل میکند، در این بخش بانک و هتل قرار
گرفتهاند. نشانیهای حوزه 100 و 300 در سمت غربی ایکسو، و نشانیهای
حوزههای 200 و 400 در سمت شرقی واقع شدهاند. در این خیابانها محلات
مسکونی متشکل از بلوکهای آپارتمانی با نام سوپر کوادرای جنوبی یا سوپر
کوادرای شمالی احداث شده است. این بلوکها از ساختمانهای سه تا شصت طبقه
تشکیل شده است. هر کدام از دو بلوک دارای یازده ساختمان است که هر ساختمان
توسط حروف الفبای خاص خود مشخص شده و در فاصله بین دو بلوک مدارس و کلیساها
واقع شده است. خیابانهای تجاری بلوکهای سوپر کوادرا را از یکدیگر جدا
میکند.
در
مجاورت فرودگاه بینالمللی رئیس جمهور جوسلینو کوبیتچک (فرودگاه برازیلیا)
باغوحشی قرار دارد که دارای جانوران بومی سرادو است. سفارتخانهها،
باشگاههای تفریحی و خانههای مجلل دریاچه را در خود محصور کرده است، و یک
پارک بزرگ که 'پارک دا سیداد' (پارک شهر) نام دارد، فضایی را که بسیار برای
دوچرخهسواری، پیادهروی و تماس با طبیعت مورد نیاز است فراهم میکند.
یکی
از انتقادات اصلی که در مورد شهر برازیلیا به عمل میآید این است که این
شهر بر اساس مقیاس پیادهروها طراحی نشده است. با ظهور عصر خودرو، یعنی
زمانی که شهر در حال ساخت بود، به پیادهروها توجه چندانی نشد. در طرح اصلی
هیچگونه چراغ راهنمایی پیشبینی نشده بود و تمام خودروها برای آنکه با
ترافیک مواجه نشوند از روی پلها و از داخل تونلها عبور میکردند. امروزه،
200,000 نفر در طرح آزمایشی ساکنند، و با کهنه شدن سریع این طرح، شهر
راهحل آموزشی جدیدی یافت: هزاران محل خط کشی عابر پیاده در خیابانها
ایجاد شد، و از این طریق راه عابران پیاده کوتاهتر شد. برای برطرف کردن
این مشکلات متروی برازیلیا اخیرا احداث شده است، اما هنوز ایستگاههای
متعدد زیادی به صورت ناتمام باقی مانده است. خط بال شرقی تکمیل شد، این خط
تا شهر اقماری تاگوواتینگا ادامه مییابد. درحالیکه حمل و نقل عمومی تقریبا
فراوان است، خودرو همچنان یکی از محبوبترین ابزار حمل و نقل در
برازیلیاست.
یکی
دیگر از انتقاداتی که به شهر برازیلیا وارد است جابجایی ساکنان فقیر به
شهرهای اقماری بسیار دور همچون سانتا ماریا دو سواکوی، سائو سباستیائو،
گاما، سیلاندیا و سوبرادینهو است. اتوبوسها و سیستم انتقال سریع زمینی این
شهرها را به مرکز متصل میکند. ساکنان این شهرکهای اقماری به دلیل سیاست
سکونتی که فرماندار خوواکیم روریز اتخاذ کرده است، در شرایطی پایینتر از
شرایط ساکنان طرح آزمایشی زندگی میکنند. در طرح آزمایشی مردم از دیگر نقاط
کشور در ازای املاکی اندک به پایتخت کشانده شدند و مرزهای ناحیه فدرال را
پر کردند. زمانی که از برازیلیا حرف میزنیم، معمولا این شهرکهای اقماری
کمتر مورد توجه قرار میگیرند، گرچه جمعیت آنها بسیار بیشتر از جمعیت طرح
آزمایشی است. با این وجود برازیلیا همچنان دارای بالاترین شاخص توسعه
انسانی در برزیل است.
به موجب طرح اولیه -- که برازیلیا باید از آن متابعت کند – این شهر همواره تحت ساخت و ساز قرار دارد.
یونسکو برازیلیا را مرکز میراث جهانی نامیده است. صخرههای مرتفع در این شهر یافت، و متاسفانه، تخریب شده است.
زندگی شبانه
گفته
میشود برازیلیا در شب شهری مرده است، چرا که در شب به خصوص جوانان کار
چندانی برای انجام دادن یا مناطق خاصی برای رفتن در اختیار ندارند. گرچه
این نکته در اوایل زمان احداث این شهر صحت داشت (برخی بر این باورند که
همین مساله منجر به شکلگیری باندهایی همچون لجیائو اربانا و کپیتال
اینیشیال شده است)، امروزه زندگی شبانه پررونقی در شهر پا گرفته است.
در
اصل در بخشهایی از شهر که قرار بود مشروبفروشیها و میکدهها احداث شود،
بخش تفریحی شمال و بخش تفریحی جنوب احداث شدند. امروزه خیابانهای تجاری
بین سوپر کوادراها دستکم دارای یک میکده یا رستوران است، در حالی که تنها
معدودی از آنها دارای این نوع ساختار تجاری هستند. تنها در بخش طرح آزمایشی
بیش از 300 میکده و رستوران است و اخیرا تعدادی کلوپهای شبانه نیز در این
منطقه افتتاح شده است.